Het jonge volkje staat tot buiten aan te schuiven aan de Club voor Selah Sue. Wij kiezen voor het Australische Howling Bells. Drie jaar geleden tekenden ze voor een dijk van een debuutplaat. En al viel hun nieuwe (Radio Wars) een tikje tegen, Howling Bells blijft een groep met veel potentieel. Dat geloven ook de heren van ondermeer Coldplay, Razorlight, The Killers en Snow Patrol, met wie ze al toerden. Bovendien werd zangeres Juanita Stein door een website verkozen tot 'mooiste vrouw in de rock-'n-roll'. De Marquee is helaas nog wat te suf voor deze donkere, soms wat zware melorock. Slechts een tiental rijen staat recht, de rest ligt languit in het gras. De set is aardig, maar wat te hermetisch. Er zijn te weinig echte uitschieters, al springen 'Setting sun' en 'Treasure key' er wel wat bovenuit. We hadden gehoopt opnieuw overtuigd te raken van Juanita en co, maar dat is niet helemaal gelukt. Al willen we hen wel nog eens terugzien in een zaal. (Kho)

Labels: pp2009, Pukkelpop