Glasvegas wordt in Groot-Brittannie zowat doodgeknuffeld. Een nominatie voor de Mercury Prize, die later nog wordt uitgereikt, en hun plaat in talloze jaaroverzichten op het einde van 2008.

Ze brengen dan ook opmerkelijke, donkere gitarenrock. Op Pukkelpop zijn we aanvankelijk echter niet helemaal overtuigd. James Allans huilende, soms geforceerd, stem verdrinkt iets te vaak in de gitarennoise. Niet alle nummers komen zo even goed tot hun recht. Maar halfweg herpakt Glasvegas zich met een beklijvend mooi 'Ice cream', dat traag begint en in chaos eindigt. Een getormenteerde Allan is tevreden met zijn publiek. Hij zingt godbetert een stukje Gloria Gaynors 'I will survive" ('Once I was afraid...').

Hoogtepunt is voorspelbaar 'Go square go!', een nummer dat ervoor zorgde dat platenfirma's vochten om de diensten van Glasvegas, met meteen een straf 'Geraldine' erachter aan. Afsluiter is 'Daddy's Gone', dat ontzettend luid wordt meegezongen. Een wat beter opgebouwde setlist, en dit had een topoptreden kunnen zijn. Nu blijft het steken op 'goed'. (Kho)