Wauw! Dit zien we niet vaak. Drie slungels uit Los Angeles die een nummer beginnen met epileptische The Boredoms-achtige noisecore, vervolgens hun gitaren razendsnel op de grond gooien en zich op hun effectpedalen storten terwijl de drummer de strijd aangaat met mensonterend diepe elektronische basklanken.

Twee seconden later zijn de gitaren weer omgord en speelt de band een New Order-achtig popliedje met veel te luide, loeiende synths en een stugge discobeat. Dit is de energie en de dynamiek die we gisteren van het veel te luide My Bloody Valentine hadden verwacht. Wat een performers: de gitaristen worstelen met hun instrumenten alsof het uitgehongerde wurgslangen zijn.

Even later mept 1 van hen op een grote trommel, met een kracht die uit heel zijn tengere lijf komt, terwijl er dreigende industriele elektronica uit de boxen knalt. De Einsturzende Neubauten slaan vast paars uit van jaloezie en afgunst.

Hoe noem je deze migraineverwekkende chaos? Staalfabrieksmetal? Avant-noise? ADHD-elektropunk? De precisie waarmee HEALTH zijn mathematische rocknummers speelt is ontzagwekkend. De sonische haarspeldbochten, de plotse tempowissels, het veranderen van instrument, het schokkerige spel met luid en zacht - alles klopt tot op de microseconde.

Kijk, dit is nu precies het soort groepje dat wij graag ontdekken op Pukkelpop. Het festival heeft op dat vlak een voortrekkersfunctie: muziek promoten die nooit op de radio zal worden gedraaid wegens niet conform met de normen van de popmuziek. Muziek waar de mainstream en de conservatieve alternatieve garde hun neus voor ophalen. Omdat er zoveel meer is dan La Roux en Glasvegas.

HEALTH? Een gezond alternatief. En het eerste concert van dit festival waarbij we ons op een andere planeet waanden. (svs)