Een bomvolle tent wacht Bon Iver op, en dat is heus niet enkel aan de schaduw te wijten. Bon Iver is erg populair in ons land, dat zagen we tijdens hun vorige passage in de Botanique nog. Echt zomerse muziek maakt de groep nochtans niet. Justin Vernon trok zich voor zijn debuutplaat 'For Emma, Forever Ago' terug in de winterse bossen van de Amerikaanse staat Wisconsin. Bovendien is de groepsnaam een verbastering van Frans voor 'goeie winter'. Toch blijft Bon Iver ook overeind op het hete Pukkelpop.

Naast folk maakt Bon Iver ook veeleer noisy indie rocksongs, zoals op hun laatste ep, waar we minder wild van zijn. Helaas openen ze ook noisy op Pukkelpop. Gelukkig zet Vernon zich snel op een krukje voor 'Flume', dat meegelipt wordt door heel wat jongelui, en gaat hij verder met heerlijke close harmonyfolk. 'Skinny love' wordt op herkenningsapplaus onthaald en luidkeels meegezongen: kippenvel. Vernon, die een prachtige falset heeft, heeft ook geleerd hoe hij sfeer moet maken. Heerlijk om uit zoveel kelen 'What might've been lost' te horen. 'For Emma, Forever Ago' sluit af.
Een bloedmooi optreden waar bijzonder weinig op aan te merken is.
(Kho)

Labels: pp2009, Pukkelpop