Eens kijken, wat zou dEUS zoal voor speciaals kunnen doen op zijn twee Pukkelpopconcerten? Een fanfare meebrengen? Jammen met Squarepusher? Allemaal van instrument wisselen? (Mauro op triangel!)

Gasten uitnodigen op het podium natuurlijk, wat dacht u! Zoals een lijkbleke Karin Drijer Andersson van Fever Ray die 'Slow' meezingt, als een spookachtige verschijning. Tom Barman en co. kiezen voor een set die switcht van hitjes naar oude albumtracks en kakelvers werk.

Voor een nieuw nummer komt een koortje mooie meiden meezingen. Hoe klinkt het? Als een broeierig, erg percussief rocknummer met gewaagde koorharmonie.

Een ronduit gevaarlijke versie van 'Pocket revolution' profiteert van de klaterende koorzang van de dames. Een erg geraffineerd 'Serpentine' is een vroeg rustpunt en meteen het eerste liedje dat de tent van begin tot einde in de ban houdt. Dan volgen de hits: 'Turnpike' komt voorbij in de manische herwerking (met kwaadaardige Mauro-schater) die een paar jaar geleden de kop opstak.'Instant Street', en dan vooral zijn nijdig rockende instrumentale staart, verhit de gemoederen zoals dat hoort. 'Fell of the floor man' ploegt nog wat genadelozer door de marquee.

Gary Lightbody van Snow Patrol neemt de lead vocal van 'Hotellounge' voor zijn rekening, een razendslimme zet die voor kippenvel zorgt. En veel samenzang. Geinig om de overenthousiaste Lightbody te zien springen en zingen, met de ogen gesloten en een merkwaardige grimas, alsof hij het nummer leeft.

Younes Faltakh van The Hickey Underworld mag nog even komen meeschreeuwen en 'Suds and soda' is de voorspelbare afsluiter. De rappers van De Jeugd Van Tegenwoordig mogen nog een potje komen rappen over de groove - een bizar interludium dat het dEUS-universum op zijn kop zet.

Krachtig, assertief, retestrak - dEUS was het allemaal. Maar je hebt inderdaad de indruk dat dit het eerste stuk van een tweeluik is. Zien we morgen de introspectieve, romantische dEUS? (svs)