"Eins, zwei, drei, vier!" Kraftwerk is ongeveer een halfuurtje bezig als 'The model' uit de speakers druppelt, begeleid door slowmotionbeelden in zwartwit van mooie dames uit het verleden van de cinema.

Het is vast een aha-erlebnis voor de kids op de wei, of voor wie in de waan verkeert dat de beats en blieps uit de Dance Hall geen verleden hebben. Maar of die jongste festivalgangers iets anders uit het oeuvre van Kraftwerk kennen?

Het kwartet ziet er in elk geval weer uitermate cool (en koel) uit en hypergestileerd, comme d'habitude. Als vier uit retrofuturisme opgetrokken 'showroomdummies'. Rondom ons weerklinkt de kritiek dat Kraftwerk altijd dezelfde show speelt. "Ik kan beter naar huis gaan en hun live-cd opleggen!" roept een misnoegde zeurpiet iets te luid.

'Trans-Europe Express' krijgt een lekkere dikke fond mee, met een basklank die je tot in je onderbuik voelt. Het doet de nachtelijke kilte op de wei even vergeten.

We zien deze show voor de derde keer en we krijgen toch weer een kick als halverwege de show een theatergordijn openschuift en de vier robotversies van de Kraftwerkers achter hun desks zitten. Is het slechts een indruk of klinkt 'The robots' robuuster en dansbaarder dan ooit? Hopelijk staan er ergens een paar verloren gelopen Boilerroomkids met rode oortjes te luisteren.

Fantastisch gezicht: de vier leden in hun futuristische 'glow in the dark'-pakken, alsof hun bloedbanen werden vervangen door fluorescerende rasters die van kop tot teen lopen. En dan 'Radioactivity' spelen! Klasse. (svs)