"Waai zaain Maximo Park! Nous sommes Maximo Park!" En zo hebben we het eerste mopje Franglais en...euh... Hollandais op ons brood. De zanger Paul Smith heeft zijn malle zwarte jagershoedje op en ook zijn megafoon bij, een ding dat hij te pas en onpas voor de microfoon zwaait.

'Girls who play guitars' doet een stukje van de wei ontploffen en 'The kids are sick again' mikt even efficient een staaf dynamiet in het volk. Het murwgebakken publiek kan wel een opkikkertje gebruiken. Leuk dat Maximo Park zich uitslooft om ons "shameless fun" te bezorgen. Zelfs het oudje 'Going missing' gaat er vlotjes in. Smith springt slim met de romantische lading van de Maximo-songs om. 'Questing, not coasting' gaat over "samen zijn met je geliefde tewijl de hemel open gaat", maar het liedje klinkt als een euforische rocker en de fans zijn helemaal mee. 'Apply some pressure' vibreert als een gek en de eerste dertig rijen zingen luid mee. Niet niks, hoor, vooral nu de zon schuinsboven de wei hangt en er geen plekje schaduw te bespeuren is. Wat zijn Belgen toch een hardnekkig publiek. (svs)