Een kwartier voor de show van La Roux staan al tientallen meisjes om haar te roepen. Het gegil dat weerklinkt wanneer frontvrouw Elly Jackson opkomt, snijdt door merg en been. Haar rosse kuif verbergt ze onder een stijlvolle hoed. Op haar witte blouse hangt een soort amulet met het silhouet van een vis op. En met haar John Lennonbrilletje en te grote herenbroek oogt ze 'very arty'. 'Tigerlily', 'Quicksand', de charmant gammele elektropop van 'I'm not your toy', het zijn fantastische popsongs die Jackson loepzuiver zingt, met die ijle falset. Na elk liedje wordt ze door de tent toegejuicht als was ze Britney Spears. Nou, als jonge meisjes dan toch op zoek zijn naar een nieuw idool, is een intelligente talentvolle rosse furie als Jackson een mooie keuze. 'Colourless colour' heeft flarden Soft Cell en Yazoo in de buik, vooral dankzij de flukse synthpartijen van Jacksons band. 'In for the kill' wordt, zoals alle liedjes, heel assertief gezongen, niet alleen door Jackson maar door de hele tent. Jackson zegt dat ze nog nooit zo'n lol heeft gehad en laat iedereen de tent afbreken met 'Bulletproof', pokkeluid meegezongen vanuit duizend kogelvrije meisjeslijven. Topconcert. (svs)