Tijd voor een feestje. Pip Brown, het brein achter Ladyhawke, maakte in het voorjaar een vrij goede beurt in de Brusselse AB, ook al zag ze toen wat...euh...pips dankzij een griepje.

De vlasblonde Brown zweert in de Club bij een grunge-outfit, wat vreemd is op de warmste avond van het jaar. Haar flanellen ruitjeshemd en zwarte afgedragen jeans passen echt niet bij de kwieke elektrorock die ze met haar strakke groep speelt.De flikkerende kerstlampjes die rond haar microfoon zijn gevlochten passen dan weer wel bij de discofeeling die sommige liedjes in zich dragen.

Maar Ladyhawke komt traag op gang en van het verwachte feestje zien we slechts een flard. Komt dat omdat de zorgelijk kijkende Brown niet lekker in haar vel zit vanavond? Of omdat, op de bonkende drums na, de instrumenten nogal flets in de geluidsmix zitten? Of is Brown niet goed bij stem? (De flesjes water gaan vlot binnen)

De hits schieten wel raak: 'Back of te van', 'My delirium' en 'Paris is burning' gooien hoge ogen. Alleen heb je de indruk dat Ladyhawke vanavond op halve kracht speelt. (svs)

Labels: pp2009, Pukkelpop